تمنّی و درخواست مرگ فی حد نفسه مشروع نیست.
قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: لا یتَمَنّی احَدُکمْ الْمَوْتَ.
کسی از شما درخواست مرگ نکند.
روزی پیامبر خدا بر عمویش عباس وارد شد، او ناراحت بود و از خدا مرگ می خواست.
رسول خدا به او فرمود: آرزوی مرگ منما، اگر نیکوکار هستی، اضافه شدن نیکی ها برای تو بهتر است، و اگر اهل معصیت می باشی تاخیر عتاب به واسطه اعمال بد نیز بهترمی باشد.
آن حضرت در ملاقاتش با «سعد» که او نیز درخواست مرگ می کرد، فرمودند: آیا نزد من آرزوی مرگ می نمائی؟ اگر برای آتش آفریده شده ای و او برای تو خلق شده باشد، آتش چیزی نیست که برای رسیدن به آن عجله کنی، و اگر برای بهشت خلق شده ای و او برای تو خلق شده باشد، طول عمر تو و نیکی عمل برای تو بهتر است.
بنابراین آرزوی مرگ تنها در یک مورد، مشروع می باشد و آن اطمینان به وجود اعمال شایسته و عاقبتی خوش است.
قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: لا یتَمَنّی احَدُکمْ الْمَوْتَ الّا انْ یثِقَ بِعَمَلِهِ.
کسی از شما درخواست مرگ نکند، مگر این که اطمینان به عملش داشته باشد.
حضرت امیر علیه السلام به «حارث همدانی» در نامه ای نوشتند:
وَ اکثِرْ ذِکرَ الْمَوْتِ وَ ما بَعْدَ الْمَوْتِ وَ لا تَتَمَنَّ الْمَوْتَ الّا بِشَرْطٍ وَثیقٍ.
مرگ و حوادث بعد آن را، بسیار بیاد آور، و آرزوی مرگ منما مگر با شرط محکم و مطمئنی که خود را از اهل نجات بدانی.
کسی آرزوی مرگ می نمود، امام کاظم علیه السلام صدای او را شنید و به او فرمود: آیا بین تو و خداوند قرابتی وجود دارد که موجب حمایت تو شود؟ جواب داد، خیر. امام فرمودند: آیا اعمال حسنه ای داری که آن را مقدم داشته باشی و افزون بر گناهان تو باشد؟ عرض کرد خیر. امام فرمودند: پس تو هلاکت ابدی را درخواست می کنی.
و طبیعی است اطمینان به صحت اعمال و کمال آنها برای هیچ کس امکان ندارد و حتی معصومین علیهم السلام با انجام اعمال نیک، حسنات آنها مضاعف شده و بر درجات کمالیه آنان افزوده می شود، لذا روایات بالا با لطافتی خاص عدم مشروعیت تمنی مرگ را بیان نموده اند.
