آیا دوست دختر داشتن در اسلام حرام است؟

در اسلام نه آزادی مطلق و رها پذیرفته شده است و نه محدودیت و منع هر گونه رابطه، بلکه ارتباط بین دو جنس مخالف در یک چهارچوب مشخص تعریف شده است.در واقع دیدگاه اسلام ناظر به نگرش (اعتدالی) است.

از نظر شرع مقدس اسلام هر گونه ارتباط بین دختر و پسر، قبل از ازدواج، اعم از ارتباط مستقیم و غیر مستقیم، اگر با قصد لذت (جنسی) باشد و یا خوف فتنه و ترس افتادن به گناه در آن وجود داشته باشد، جایز نبوده و اشکال دارد. با نگاهی به پاسخ مراجع عظام تقلید به برخی از استفتاءات، این مطلب روشن می شود:

 آیا در گفتگوی زن و مرد نامحرم، فرقی بین گفت و گوی مستقیم و از راه دور هست؟
همه مراجع: خیر، هیچ تفاوتی در حکم نمی کند و در هر دو مورد، اگر با قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشکال دارد.[1]

 چت کردن با جنس مخالف و رد و بدل کردن صحبت های معمولی، چه حکمی دارد؟
همه مراجع: در صورتی که خوف فتنه و کشیده شدن به گناه وجود داشته باشد. جایز نیست.[2]

 آیا سلام کردن مرد به زن نامحرم و زن به مرد نامحرم، جایز است؟
همه ی مراجع: اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشکال ندارد.[3]

شوخی کردن با نامحرم چه حکمی دارد؟
همه ی مراجع: اگر با قصد لذت (جنسی) باشد و یا بترسد به گناه بیفتد، جایز نیست.[4]

آیا ارتباط صمیمی بین دختر و پسر در هنگام همکاری یا مهمانی اشکال دارد؟
همه ی مراجع: دوستی بین دختر و پسر جایز نیست؛ چون ترس افتادن به گناه در میان است. اما ارتباط شغلی، اگر باعث مفسده نشود و موازین شرع در آن رعایت شود، اشکال ندارد.[5]

از مجموع مطالب و مسائل مطروحه ی فوق نتیجه می گیریم که: هر گونه ارتباط بین دختر و پسر، قبل از ازدواج، اعم از ارتباط مستقیم و غیر مستقیم، اگر با قصد لذت (جنسی) باشد و یا خوف فتنه و ترس افتادن به گناه در آن وجود داشته باشد، جایز نبوده و اشکال دارد.

از مجموع مطالب و مسائل مطروحه ی فوق نتیجه می گیریم که: هر گونه ارتباط بین دختر و پسر، قبل از ازدواج، اعم از ارتباط مستقیم و غیر مستقیم، اگر با قصد لذت (جنسی) باشد و یا خوف فتنه و ترس افتادن به گناه در آن وجود داشته باشد، جایز نبوده و اشکال دارد.

اما ارتباط شغلی و حرفه ای و علمی و تحصیلی، اگر باعث فتنه و مفسده نشود و موازین شرع در آن رعایت شود، اشکال ندارد.

یکى از حدود الهى که متاسفانه خیلی کم رنگ در جامعه شده است و به آن بی توجه هستند، دوست نبودن با نامحرم (جنس مخالف) است. قرآن خطاب به مردان و زنان مسلمان مى ‏فرماید:

وَ لا مُتَّخِذى أَخْدان‏ (مائده/ ۵) ومردان دوست پنهانى نگیرید.

وَ لا مُتَّخِذاتِ أَخْدان (نساء/۲۵) وزنان دوست پنهانى نگیرند.

با توجه به این موضوع به پرسش ها و پاسخ های زیر توجه کنید.
پرسش: دوستى زن و مرد نامحرم و نامه نگارى و تماس تلفنى با یکدیگر چه حکمى دارد؟
پاسخ: همه مراجع: حرام است‏. (مسائل جدید، ج ۵، ص ۷۳؛ استفتائات بهجت، ج ۳، س ۶۸۳؛ استفتائات مکارم، ج ۳، س ۶۸۳؛ اجوبه الاستفتائات، س ۷۷۱٫)

پرسش: آیا دوستى با نامحرم به‏ عنوان آزمایش طرف مقابل‏ جایز است؟
پاسخ: جایز نیست. (استفتائات سبحانى، ج ۲، س ۱۲۲۹٫

پرسش: اگر کسى به جنس مخالف بگوید دوستت دارم چه حکمى دارد؟
پاسخ: جایز نیست، چون ترس افتادن به گناه در میان است . (اجوبه الاستفتائات، س ۷۷۶؛ جامع الاحکام صافى، ج ۲، س ۱۶۶۱؛ استفتائات مکارم، ج ۲، س ۱۰۴۹ و ۱۰۷۵٫)

دوست داشتن شخصیت‏ هاى معنوى از جنس مخالف از روى محبت الهى مانعى ندارد. (احکام نگاه و پوشش، نشر معارف، ص ۷۶٫)

دوستى با نامحرم حرام است، چه با اطلاع و اجازه پدر باشد و چه بدون اجازه، چه با هدف ازدواج باشد و چه نباشد. (استفتائات مکارم، ج ۲، س ۱۰۴۹ و ۱۰۷۵٫)

وعده و قرار با دوستان نامحرم، حرام است و سفر به عنوان دیدار آنها سفر معصیت محسوب مى‏شود و باید در چنین سفرهایى نماز را کامل خواند. قرآن مى‏ فرماید:

لا تُواعِدُوهُنَّ سِرًّا (بقره/ ۲۳۵٫) پنهانى با آنها قرار نگذارید.