رحمت وسیعه الهی احدی را محروم نمی نماید و شرابخوار مانند هر گنهکار دیگری اگر به درگاه حقّ متوسل شود، ناامید باز نمی گردد.
نکته مهم:
بعد از تفحص و بررسی های بعمل آمده از ابواب مختلف مبحث توبه، چنین در می یابیم که توبه کننده از هر نوع معصیتی بایستی معصیت را «لِلّه» ترک کند. بنابراین اگر عاصی به خاطر اغراض دیگر، معصیت را ترک نماید، توبه وی اثر مطلوب خود را ندارد.
سارق باید برای خدا دست از سرقت بردارد، زانی به خاطر او مرتکب قبائح نشود و…
ولی در بررسی اخبار توبه «شارب خمر» به نکته ای تازه دست می یابیم و آن اینکه:
بزرگی گناه شرابخواری به حدّی است که شارع مقدس به هر نحوی از انحاء، می خواهد این معصیت از بین رود، لذا اگر شرابخوار حتی برای غیر خدا و برای حفظ خود و یا خودنمائی دست از شرابخواری بردارد مستحق جزای خیر خواهد بود، توجه کنید:
قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:
«مَنْ تَرَک الْخَمْرَ لِغَیرِ اللَّهِ سَقاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحیقِ الْمَخْتُومِ»
کسی که شراب رابرای غیر خدا ترک گوید، خداوند او را ازشراب مهرشده می نوشاند.
حضرت امیر علیه السلام گفتند: برای غیر خدا توبه کند؟ رسول خدا پاسخ دادند:
«نَعَم وَ اللَّهِ، صِیانَةً لِنَفْسِهِ یشْکرُهُ اللَّهُ عَلی ذلِک»
– بلی به خدای سوگند، اگر برای حفظ خودش ترک کند، خداوند به واسطه این عملش نعمتش را به او می رساند.
امام صادق علیه السلام همین مطلب را به بیانی دیگر مطرح فرموده اند:
«مَنْ تَرَک الْخَمْرَ لِلنَّاسِ لالِلَّهِ صِیانَةً لِنَفْسِهِ ادْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّةَ»
کسی که شراب را بخاطر مردم و حفظ خودش ترک کند خدای او را وارد بهشت می نماید.
